Śp. ks. Janusz Andrzej Duczkowski SChr

 Śp. ks. Janusz Andrzej Duczkowski, kapłan Towarzystwa Chrystusowego dla Polonii Zagranicznej, urodził się 16 grudnia 1939 r. w Warszawie. Dnia 14 sierpnia 1957 r. wstąpił do Towarzystwa Chrystusowego. 7 września 1957 r. rozpoczął kanoniczny nowicjat w Bydgoszczy. Pierwszą profesję zakonną w Towarzystwie Chrystusowym złożył 8 września 1958 r. w Morasku, zaś dozgonną 8 września 1961 r. w Poznaniu.

W latach 1958–1966 odbył studia filozoficzno-telogiczne w Wyższym Seminarium Duchownym w Poznaniu. Studia te musiał przerwać w latach 1961-1963 na skutek wcielenia do jednostki kleryckiej i odbywania zasadniczej służby wojskowej.

Dnia 4 czerwca 1966 r. w Poznaniu przyjął święcenia prezbiteratu z rąk ks. bpa Franciszka Jedwabskiego.

Po przyjęciu święceń kapłańskich w latach 1966-1969 był katechetą w parafii pw. Św.  Piotra i Pawła w Szczecinie-Podjuchach. W tym czasie był również duchowym opiekunem kleryków-żołnierzy z pobliskiej jednostki wojskowej

W latach 1969-1978 był duszpasterzem Polaków w Australii i równocześniew latach 1974-1977 ekonomem wiceprowincji chrystusowców w tym kraju.

W 1978 r. rozpoczął się etap rzymski w życiu ks. Janusza A. Duczkowskiego SChr. W Rzymie był między innymi: duszpasterzem Polaków, współpracownikiem i sekretarzem Centralnego Ośrodka Duszpasterstwa Emigracyjnego, administratorem Hospicjum św. Stanisława. Pod koniec 1981 r. zainicjował i prowadził pracę duszpasterską w specjalnych włoskich obozach dla uchodźców z Polski w Latinie i Capui.
Dla zobrazowania zakresu potrzeb duszpasterskich w tych obozach warto przypomnieć, że pod koniec 1987 r. liczba Polaków oczekujących na wyjazd do innych państw przekroczyła 14 tysięcy. Była to swoistego rodzaju „parafia w drodze”. W latach 1983-2011 był pracownikiem Papieskiej Rady Duszpasterstwa Migrantów i Podróżnych. Uczestnicząc w licznych kongresach oraz konferencjach naukowych popularyzował tematykę migracyjną. Również jako pracownik Papieskiej Rady swoją postawą wskazywał na troskę Stolicy Apostolskiej o zapewnienie opieki duszpasterskiej emigrantom, pokonując niemal każdej niedzieli prawie 500 kilometrów, aby dotrzeć z kapłańską posługą do trzech ośrodków polonijnych (Latina, Caserta, Mondragone).

Dnia 17 września 2007 r., przez XI Kapitułę Generalną został wybrany prokuratorem generalnym Towarzystwa Chrystusowego dla Polonii Zagranicznej.

W ostatnich latach życia, pomimo walki z chorobą nowotworową, w dalszym ciągu z oddaniem wypełniał urząd prokuratora generalnego Towarzystwa oraz systematycznie otaczał opieką duszpasterską Polaków we Włoszech. Pod koniec 2011 r. podjął się organizowania i prowadzenia nowego domu prokuratury Towarzystwa Chrystusowego w Rzymie - „Casa Augusta”. Z charakterystycznymi dla siebie życzliwością i oddaniem przyjmował w tym domu chrystusowców pielgrzymujących do Wiecznego Miasta.

W dniu 72. urodzin, 16 grudnia 2011 r.,  w dowód uznania dla jego pracy na rzecz migrantów został przez Ojca Świętego Benedykta XVI odznaczony papieskim Krzyżem PRO ECCLESIA ET PONTIFICE.