Słowa pozdrowienia i przywitania do wszystkich Ks. Kamil Żyłczyński Rektor Sanktuarium skierował na ręce biskupa Sławomira Odera – postulatora świadka świętości błogosławionego Stefana Wincentego Frelichowskiego patrona harcerstwa kapłana męczennika z Dachau. Powitał Rodzinę Sanktuarium, Rodzine Harcerską i Rodzinę Wicka (bo tak harcerze nazywają swojego patrona) z siostrzeńcem Wicka panem Zygmuntem ma czele.

W uroczystej procesji wprowadzone zostały sztandary. Harcerze wypełnili Sanktuarium. Głównym celebransem Mszy Świętej był Biskup Sławomir Oder, a współcelebransami byli Ks. Krzysztof Tyliszczak Naczelny Kapelan Związku Harcerstwa Polskiego z Anglii z Parafii Bradford oraz Rektor naszego Sanktuarium Ks. Kamil Żyłczyński SChr.

Ks. Biskup w swojej homilii stwierdził, że relikwie to nie jest przedmiot magiczny, ale to namacalny ślad obecności w czasie i w przestrzeni kogoś świętego. Symbolizują one jego doświadczenie, życie, drogę, które przeżył. Relikwia to ślad obecności Boga w historii tego człowieka. Nikt nie rodzi się święty, świętość to owoc współpracy z Bogiem. Jeżeli Bogu zaufamy, każda sytuacja naszego życia stanie się czasem Jego nawiedzenia. Chrystus pyta czy chcesz iść za mną? Ks. Wicek przyjął Boga! Powiedział Bogu TAK Tu i Teraz! Największym pragnieniem jego serca, jeszcze jako harcerza było, jak to sam powiedział: „pieścić w swoich rękach Chrystusa nawet za cenę osobistego cierpienia”. Jego największą radością było dawać innym Chrystusa. Pośród mroku beznadziei był świadkiem nadziei. Relikwie przekazane mają być drogowskazem do miejsca, w którym można spotkać Boga. Księże Biskupie Bóg zapłać za piękną i budująca nadzieje homilię.

Relikwiarz z cząstką kostki z palca prawej ręki błogosławionego Stefana Wincentego Frelichowskiego wprowadził pan Zygmunt Jackowski siostrzeniec błogosławionego Wicka, prezes fundacji CARITAS SUPER OMNIA EST, którego celem jest szerzenie kultu błogosławionego. Współwięźniowie z Dachau byli przekonani o świętości 32 letniego kapłana i konieczności zachowania jego cząstki dla przyszłego kultu, dlatego wykonali pośmiertną maskę gipsową, w którą wklejono dwie kostki z palców prawej ręki. Maska wraz z zapisanym pamiętnikiem świętości życia obozowego księdza Frelichowskiego została zabezpieczona i zakopana. Po wojnie ojciec Marian Żelazek odnalazł zakopane relikwie i podarował je matce Wicka.

Olejny obraz błogosławionego Stefana Wincentego Frelichowskiego autorstwa artysty malarza z Grodna, Andrzeja Filipowicza, namalowany specjalnie na naszą uroczystość. Obraz został przywieziony z pielgrzymki drogami męczeństwa błogosławionego Stefana wiodącej przez niemieckie obozy Fort VII, Stutthof, Sachsenhausen, Dachau. Obraz przyniosły druhna Ewelina Kezun – Przewodnicząca Związku Harcerstwa Polskiego na Litwie zrzeszającego ponad siedemset harcerek i harcerzy. Wraz z druhną Edite Dmuhovska-Grave hufcową harcerstwa polskiego działającego w ramach skautingu łotewskiego oraz dyrektorką Polskiej Szkoły w Rydze.

Ogień symbolizujący harcerskie ognisko. Nieodzowny w budowaniu braterskich więzi i przyjaźni, rozpalający serca harcerskimi ideałami zapisanymi w Prawie i Przyrzeczeniu Harcerskim. Ten sam od czasów Założycieli polskiego harcerstwa gromadzi w kręgu kolejne pokolenia druhen i druhów w Polsce i na emigracji. Przy nim składał swoje harcerskie Przyrzecznie druh Stefan Wincenty „Wicek”, przy nim po latach trwają także harcerze Krzyża Południa z Brisbane, Sydney i Melbourne. Ogień przyniosły do ołtarza harcerki Hufca Podhale Melbourne.

Bochen chleba powszedniego. Gromadzi przy stole, zaspokaja głód, dodaje sił. Jest znakiem dobroci Boga i owocem ludzkiej pracy. Przyniesiony dziś do ołtarza jest znakiem pamięci o wszystkich, którzy na skutek wojny cierpieli głód i niedostatek, często ponosząc śmierć w niemieckich i sowieckich obozach zagłady i niewolniczej pracy. Jest znakiem naszej modlitwy i nadziei na pokój w Ukrainie, na Bliskim Wschodzie i wszędzie tam, gdzie nadal zwycięża ludzka nienawiść. Chleby, którymi na koniec Mszy Św zostały obdarowane rodziny obecne na uroczystości, przynieśli do ołtarza instruktorzy Okręgu ZHP w Australii.

Chleb i wino, które stają się Ciałem i Krwią Chrystusa przyniosły zuchy z Melbourne.

Na zakończenie Druhna Marysia wyraziła w imieniu wszystkich harcerzy polskich podziękowanie za relikwie, wszystkim tym którzy przyczynili się do organizacji tych pięknych obchodów, i w imieniu wszystkich harcerzy złożyła życzenia szanownemu jubilatowi Ks.Kamilowi. Do życzeń urodzinowych dołączyła się nasza społeczność od tych najmłodszych, przez młodzież a kończąc na najstarszych seniorach. Przesłanie życzeń parafian było bardzo proste: „niech ksiądz słucha bardziej Boga niż ludzi”.

Po Mszy Św wszyscy harcerze i zaproszeni goście udali się do sali Matki Boskiej z Guadalupe na poczęstunek.

Małgorzata Moszczyńska

foto: Czesław Gudonowicz