Zebranych w katedrze przywitał ks.Krzysztof Chwałek TChr, który już po raz trzeci wspólnie z komitetem organizacyjnym, przygotował tę podniosłą religijno-patriotyczną uroczystość. Mszy Świętej przewodniczył ks. Prałat Henryk Micek, w koncelebrze z księżmi: Antonim Dudkiem TChr - wiceprowincjałem prowincji australijsko-nowozelandzkiej, Tadeuszem Przybylakiem TChr, Henrykiem Zasiurą TChr, Józefem Kołodziejem TChr, Krzysztofem Chwałkiem TChr, Wiesławem Waśniowskim OSPPE – prowincjałem Księży Paulinów, o. Pawłem Zafarczyńskim OSPPE oraz księżmi gośćmi z diecezji Drohiczyn w Polsce: Janem Krasowskim, Krzysztofem Kisielewiczem i Zbigniewem Średzińskim. We Mszy Świętej uczestniczyły Siostry Misjonarki Chrystusa Króla. Wzięła także w niej udział p.Regina Jurkowska - konsul generalna Konsulatu RP w Sydney i p. Dorota Preda - wicekonsul. Był również obecny prezes Federacji Polskich Organizacji w NPW p.Jerzy Krajewski. Wśród uczestników Mszy świętej, szczególną uwagę przyciągały dzieci i młodzież ze ZHP i PMS, ze swoimi opiekunami oraz zespoły folklorystyczne Lajkonik, Podhale i Kujawy, a także Poczty Sztandarowe polonijnych organizacji: SPK, AK, Stowarzyszenia Nasza Polonia, Związku Więźniów Politycznych, Organizacji Solidarność, Klubu Gazety Polskiej i Związku Polskiego oraz Koła Seniorów z Cabramatta.

Piękną oprawę wokalną Mszy Świętej przygotowała Maja Kędziora z chórem Tęcza oraz Halina Gad, Olivia Kierdal i Lucy Jakubowski, które wykonały utwory solowe. Młodzież  z zespołów i harcerze brali czynny udział w liturgii, czytając Modlitwę Wiernych i niosąc dary ofiarne. Wstępem do patriotycznej homilii wygłoszonej przez ks.Krzysztofa Chwałka, była recytacja wiersza Marii Konopnickiej pt. „Ojczyzna” w wykonaniu p.Jacka Samborskiego. Piękna treść tego poetyckiego utworu przeniosła nas myślami i wyobraźnią do ukochanej Ojczyzny, która przy okazji wielkiego Narodowego Święta Niepodległości, staje się szczególnie bliska naszym sercom. Ksiądz kaznodzieja mówił w homilii o jej bolesnych losach związanych ze 123 letnią niewolą i o bohaterskiej walce polskiego Narodu. Przywoływał na pamięć dzielnych żołnierzy, z których trudu, walki i ofiary życia, odrodziła się wolna i niepodległa Polska. Przypomniał postać marszałka Józefa Piłsudskiego i jego Legionów, a także innych wybitnych polityków i mężów stanu tamtego okresu, podkreślając rolę ich działania dla wspólnego dobra, którym była dla nich Ojczyzna. Dzień Niepodległości – powiedział kaznodzieja - to szczególna okazja do przypomnienia sobie wzajemnie o patriotyźmie - o umiłowaniu Ojczyzny. Przypomniał słowa wielkiego patrioty Polski Prymasa Tysiąclecia, Stefana kardynała Wyszyńskiego, który nauczał, że: „Dla nas po Bogu największa miłość to Polska! Musimy - po Bogu - dochować wierności przede wszystkim naszej Ojczyźnie, kulturze narodowej i polskiej.” Przytoczył także słowa Jana Pawła II, który w dzień po inauguracji pontyfikatu, na spotkaniu z Rodakami uczył patriotyzmu, mówiąc wówczas: ”Miłość Ojczyzny łączy nas i musi łączyć ponad wszelkie różnice. Nie ma ona nic wspólnego z ciasnym nacjonalizmem czy szowinizmem. Jest prawem ludzkiego serca. Jest miarą ludzkiej szlachetności, miarą wypróbowaną wielokrotnie w ciągu naszej niełatwej historii”. Ks.Krzysztof poddał pod rozwagę pytanie: dlaczego posiadając tak wspaniałych Rodaków - nauczycieli patriotyzmu, na co dzień doświadczamy tak wielu braków w naśladowaniu takich postaw. Zauważył, że obecnie w świecie polskiej polityki, obok ludzi prawdziwie zatroskanych o dobro Ojczyzny, są i tacy, dla których Ojczyzna nie stanowi zbiorowego obowiązku, którzy kierują się jedynie własnymi interesami, często atakując Kościół i tych, którzy troszczą się o dobro Polski. Dlatego kaznodzieja zachęcił, aby w ten szczególny dzień,  modlić się nie tylko za tych Rodaków, prawdziwych patriotów, którzy walczyli o niepodległość Polski i którzy w imię miłości Ojczyzny oddali swoje życie, ale także o łaskę wiary, nadziei, miłości, mądrości i roztropności, dla wszystkich naszych Rodaków, żyjących w Ojczyźnie i na emigracji. Na zakończenie przypomniał słowa bł. Jana Pawła II, wypowiedziane na krakowskich Błoniach w 1979 roku podczas wielkiego Bierzmowania Narodu: „I dlatego – zanim stąd odejdę, proszę was, abyście całe to duchowe dziedzictwo, któremu na imię „Polska” raz jeszcze przyjęli z wiarą, nadzieją i miłością – taką, jaką zaszczepia w nas Chrystus na chrzcie świętym. Abyście nigdy nie zwątpili, nie znużyli się i nie zniechęcili. Abyście nie podcinali sami tych korzeni, z których wyrastamy. Proszę was: Abyście mieli ufność nawet wbrew każdej słabości, abyście szukali zawsze duchowej mocy u Tego, u którego tyle pokoleń ojców naszych i matek ją znajdowało. Abyście od Niego nigdy nie odstąpili. Abyście nigdy nie utracili tej wolności ducha, do której On „wyzwala” człowieka. Abyście nigdy nie wzgardzili tą Miłością, która jest „największa”, która się wyraziła przez krzyż, a bez której życie ludzkie nie ma ani korzenia ani sensu.”

Mszę Świętą zakończono śpiewem pieśni „ Boże coś Polskę”, po czym wyruszyła procesja pod pomnik bł.Jana Pawła II, przy którym zostały złożone kwiaty i odśpiewano hymn narodowy „Jeszcze Polska nie zginęła”.

(Z.Kosakowska, zdjęcia H.Igliński)