Ma to być święto polskiej poezji religijnej tak mówionej jak i śpiewanej. Oczekujemy, że będzie to uczta duchowa zarówno dla wykonawców jak i dla słuchaczy...”. I słowo stało sie ciałem. W weekend 24 i 25 maja do Canberra zjechało 46 wykonawców z całej Australii, przybyli wykonawcy z Sydney, Melbourne, no, i oczywiście z Canberra. Był sydnejski Lajkonik z cudowną piosenką połączoną z tańcem a zatytułowaną „Jezus jest OK”, był Teatr Fantazja z Sydney ze składanką poetycką, była grupa rodzinjna mamy Cecylii Macioch z dwoma synami Markiem i Michałem i śpiewający zespól „Razem”oraz cała gama wykonawców indywidualnych z Melbourne, Sydney i Canberra a wśrod nich kanberski duszpasterz ks. Henryk Zasiura, który deklamował wiersze ks. Jana Twardowskiego a wśród nich „Własnego kapłaństwa się boję” i „ Pożegnanie wiejskiej parafii”. Nawiasem mówiąc ks. Henryk miał w tych dniach a przedewszystkim w dniu święta Bożego Ciała dwie osobiste uroczystości, bowiem minęło 14 lat od jego święceń kapłańskich jak również 24 maja to jego dzień urodzin. W pięknie udekorowanej Sali kaplicznej w/g projektu i wykonawstwa państwa Miałkowskich przez sobotni wieczór i niedzielne popołudnie przewinęlo się kilkaset rodaków – widzów z Canberra i Queanbeyan a wszystko to dzięki jednemu człowiekowi – Stefanowi Gajewskiemu, który wymyślił sobie ten festiwal a następnie zaraził tą ideą swych rodaków w Canberra, najpierw ks. Henryka potem koło nr. 5 S.P.K. w Canberra, które było finansowym sponsorem całego przedsięwzięcia oraz wielu innych, którzy wspomagali w organizacji i przebiegu festiwalu. Dodatkowym ale jakże wspaniałym uzupełnienie każdego dnia festiwalu były minirecitale fortepianowe naszego wspaniałego pianisty Krzysia Miałka, który obecnie już jako stały rezydent Sydney dawał możliwość wszystkim słuchaczom przeżywać piękno dżwięków muzyki fortepianowej na najwyższym poziomie. Miejmy nadzieję, że w przyszłym roku spotkamy się znów w Ośrodku Jana Pawła II-giego w Narrabundah w Canberra, że będzie jeszcze więcej wykonawców, że znów będziemy cieszyli uszy nasze pięknem muzyki fortepianowej a słowa poezji i pieśni sakralnych będą spływały jak balsam  na dusze nasze. [A.F.]