Przy prawie 40-sto stopniowym upale dzieci, młodzież i dorośli spotkali się przy krzyżu stojącym na boisku szkolnym, a następnie w cichej procesji, z zapalonymi świeczkami, przeszli w pobliże jednego z budynków, na którym rozwieszony był ogromny ekran. W zapadającym szybko zmroku rozpoczęła się Droga Krzyżowa. Świadectwa, czytane przez dziewczęta lub chłopców, a następnie rozważania do każdej stacji, poprzedzały fragmenty „Pasji” Mela Gibsona oraz innych filmów. Całość przeplatana była pieśniami Wspólnoty Miłości Ukrzyżowanej. Wysłuchany tekst, uzupełniony scenami ukazującymi ostatnie godziny życia Pana Jezusa, pozostawił w każdym uczestniku niezapomniany i głęboki ślad. Jakże inaczej przeżywało się chociażby spotkanie Syna z Matką patrząc na ból tego spotkania. Każda stacja stawała się realna, wyobraźnia już nie była potrzebna.
Organizatorzy tej niezwykłej Drogi Krzyżowej spotykali się z kwestionowaniem pomysłu wyświetlania w obecności dzieci i młodzieży drastycznych scen filmu. Lecz czy w obecnych czasach, gdy prawie każda gra komputerowa, prawie każdy film zawiera elementy okrucieństwa i krew, takie „zarzuty” nie są bezpodstawne? Taka argumentacja księdza Czarka szybko rozwiewała wszelkie wątpliwości „zatrwożonych” rodziców.