O tym że fundamentem każdego człowieka wierzącego musi być Chrystus. Posługiwał się trafnymi porównaniami, obrazowo mówił o budowaniu domu na fundamencie, wspomagając się różnymi rekwizytami, od kasku budowlańca po plany architektoniczne i dom zbudowany z klocków lego. Dialogował z dzieciakami. Pytał ich, jak jest w domu. Odpowiadały, że miło, ciepło, bezpiecznie...czasem nudno. Swoją szczerością i logiką (inną niż logika dorosłego) wzbudzały salwy śmiechu. Wprawdzie kościół to miejsce święte i pełne dostojeństwa, ale wydaje mi się, że Panu Jezusowi nasz śmiech sprawił radość. Po Mszy świętej każde dziecko otrzymało dużego lizaka i piękną olbrzymią zabawkę.