Dnia 19 kwietnia w Polskim Domu Opieki (Nursing Home) w Marayong odbyła się wyjątkowa uroczystość. Rezydentka tego domu, a zarazem osoba, która swą inicjatywą, pracą i zaangażowaniem w wielkiej mierze przyczyniła się do jego zaistnienia, p. Antonina Skoroszewska, odznaczona została przyznanym jej przez Prezydenta RP Krzyżem Kawalerskim Orderu Odrodzenia Polski. Aktu dekoracji dokonała p. Agnieszka Morawińska ambasador RP w Australii, która przybyła do Marayong w towarzystwie konsula generalnego RP Grzegorza Pieńkowskiego. Na uroczystości obecni byli przyjaciele p. Niny, Siostry Nazaretanki, księża chrystusowcy, zarząd Domu Opieki oraz pracownicy Polskiego Biura Informacji i Opieki. Zgromadzony na uroczystości powitała s. Joanna, a następnie Franciszek Rozmus przedstawił historię społecznej działalności Antoniny Skoroszewskiej. Po przemówieniu Konsula Generalnego, Pani Ambasador przypięła siedzącej na wózku inwalidzkim pani Ninie Krzyż Kawalerski.
Dnia 1 maja 1994 wspólnota parafialna z Brisbane żegnała swojego wieloletniego proboszcza ks. Zb. Pajdaka. Zorganizowany w tym dniu po Mszy św. obiad pożegnalny był okazją do ostatniego z nim spotkania i podziękowania za 9-letnią pracę w parafii. Nowym proboszczem na Bowen Hills został ks. Tadeusz Przybylak, a wikariuszem ks. Jan Białasiewicz.
Każdego majowego wieczora zapalały się światła w kościele Jasnogórskiej Królowej w Marayong. Każdego bowiem wieczora gromadzili się rodacy na nabożeństwach majowych. Śpiewana Litania Loretańska, rozważania na temat kultu Najświętszej Maryi Panny związanego z Jej obecnością w licznych polskich sanktuariach, śpiew pieśni maryjnych – taka była treść tych nabożeństw. Rodacy gromadzili się na modlitwach w intencjach Ojca Świętego, chcąc tą drogą dochować obietnicy złożonej naszemu papieżowi, który na początku swojego pontyfikatu prosił nas o modlitwę “na Jasnej Górze i wszędzie”.
Również w maju gościła w Marayong pielgrzymka Klubu Seniora z Liverpool. Klub ten niedawno został założony i właśnie pielgrzymka przed obraz Czarnej Madonny była drogą powierzenia w Jej ręce całej działalności nowej wspólnoty polonijnej. Seniorzy modlili się wraz ze swoim duszpasterzem ks. M. Kołodziejem. Zgodnie z dobrym zwyczajem odwiedzili także swoich przyjaciół i znajomych w Domu Brata Alberta i Nursing Home.
W niedzielę 15 maja rozpoczął pracę duszpasterską w Geelong nowy duszpasterz, ale stary znajomy tamtejszych Polaków, ks. Zbigniew Pajdak.
Od roku 1984 posługę duszpasterską w Ringwood sprawują księża chrystusowcy. Przed nimi duszpasterzami w tym ośrodku byli księża werbiści: ks. Maciej i ks. Gamański. Dnia 5 czerwca 1994 r. odbyła się w Ringwood uroczystość Srebrnego Jubileuszu święceń kapłańskich ks. Ryszarda Gamańskiego. Przygotowaniu tej uroczystości patronował Komitet Duszpasterski. Mszy św. przewodniczył Jubilat, a kazanie wygłosił ks. Antoni Szewczyk. Zespół wokalny z Dandenong wykonał na zakończenie liturgii pieśń dedykowaną jubilatowi. Ks. Ryszard przybył do Australii tuż po święceniach kapłańskich. Przez 14 lat duszpasterzował wśród Polaków w Ardeer i Ringwood. Wiele serca i czasu poświęcał sprawom sportu wśród Polonii. Szczególnie interesował się piłką nożną. Dlatego też na zakończenie obchodów jubileuszowych zorganizowano mecz piłkarski, w którym zagrał sam Jubilat.
Klub Seniora “Złota Jesień” z Latrobe Valley zorganizował w czerwcu wycieczkę autobusową do Kanbery. Wzięło w niej udział dziesięć osób, którym towarzyszył ks. Władysław Lisik. Pobyt w stolicy Australii trwał trzy dni. Wycieczkowicze byli gośćmi księży chrystusowców i mieszkali w Domu Jana Pawła II. Program zajęć każdego dnia zaczynał się Mszą świętą w kaplicy domowej. Potem odbywało się zwiedzanie Kanbery. Jako przewodnik służył ks. Waldemar Szczepaniak. Seniorzy zwiedzili parlament, galerię sztuki, muzeum wojskowe, stary parlament, dzielnicę ambasad, mennicę. Mieli też okazję podziwiać panoramę Kanbery w dzień i w nocy z wierzchołków otaczających ją wzgórz. Nie obyło się też bez odwiedzin w Polskim Klubie SPK.
14 sierpnia wspólnotę parafialną w przy kościele św. Teresy w Hobart wizytował miejscowy arcybiskup dr Eric D’Arcy. O godz. 11.15 odprawiona została uroczysta Msza św. dla Polaków, którą celebrował Ksiądz Arcybiskup w asyście ks. Kazimierza Bojdy – duszpasterza tasmańskiej Polonii. Uroczystość uświetnił poczet sztandarowy Koła SPK, gdyż modlono się za poległych żołnierzy z racji święta Żołnierza wzywając wstawiennictwa męczennika z Oświęcimia św. Maksymiliana Kolbego. Najmłodsi z polskiej wspólnoty: Mariusz Pasieczny i Joasia Kowalska wręczyli Księdzu Arcybiskupowi wiązankę biało-czerwonych goździków. Po Mszy św. Komitet Kościelny zaprosił zebranych do Domu Polskiego na obiad. W tej uroczystości wzięła również udział przebywająca w Hobart s. Paula. Cel jej wizyty- bardzo piękny. Siostra zapoznała się z miejscowym środowiskiem i warunkami ponieważ Siostry Misjonarki Chrystusa Króla na prośbę Związku Polaków mają zamiar podjąć samarytańską posługę szczególnie wobec najstarszego pokolenia Polaków, które tak bardzo potrzebuje serca i pomocnej ręki. Dzięki staraniom Związku Polaków, a szczególnie prezesa, p. Andrzeja Soszyńskiego, zdołano już uzyskać pewien fundusz na rozpoczęcie tej pięknej i potrzebnej misji.
Tegoroczny odpust jasnogórski obchodzony w Marayong w dniu 28 sierpnia stał pod znakiem jubileuszowych obchodów czterdziestoletniej obecności w służbie Bogu i ludziom Sióstr Nazaretanek. Koncelebrowanej Mszy św. przewodniczył ks. Jacek Cichy, a okolicznościowe kazanie wygłosił ks. Józef A. Kołodziej – senior polskich duszpasterzy w Sydney i świadek znakomitej części całego czterdziestolecia. On też prowadził dziękczynną procesję eucharystyczną. Marayong dawno nie gościło tak sporej liczby rodaków jak w to święto. Podkreślić należy obecność pielgrzymów z Newcastle-Maitland. Po liturgii zebrani przenieśli się do Sali Jana Pawła II, gdzie po wspólnym posiłku odbyły się występy dzieci ze Szkoły Sobotniej w Marayong i młodzieżowych zespołów z Sydney. Podczas tej części odpustowego spotkania s. Celina, która w Marayong przeżyła całe 40 lat jego historii podzieliła się z obecnymi na sali swoimi wspomnieniami.
Rok 1994 obchodzony był pod hasłem Międzynarodowego Roku Rodziny. Nawiązując do tego, z inicjatywy parafii w Fairfield przygotowano Mszę św. z udziałem wielu narodowości. (fot nr 100) Dnia 18 września na boisku Patrician Brothers High School w Fairfield zebrało się około 900 osób. Polska społeczność wyróżniała się znaczącą swoją obecnością, nie tylko starszego i średniego pokolenia, ale nade wszystko młodzieży i dzieci. Wielobarwne stroje narodowe zespołów “Kujawy” i “Lajkonik” budziły nie tylko wielkie zainteresowanie, ale i mocno świadczyły o naszej obecności. Międzynarodowy Rok Rodziny przyjął za swój znak serce mające schronienie pod dachem złączone z innym sercem, jako wyraz życia i miłości w rodzinnym domu. Niech Chrystus, który wraz z Maryją i Józefem uświęcił życie ziemskich rodzin, będzie wsparciem i błogosławieństwem wśród naszej szarej codzienności. Ten nurt przewijał się w modlitwach, kazaniu i wyznaczał treść liturgicznego spotkania. W koncelebrowanej Mszy św. obok miejscowych duszpasterzy wzięli udział kapelani: dla ludności posługującej się językiem hiszpańskim oraz ks. Jacek Cichy kapelan polskiej grupy etnicznej. Ich przemówienia w ojczystych językach uświadomiły nie tylko bogactwo wielokulturowości, lecz również jedność Kościoła – Rodziny Bożej zgromadzonej przez Ducha Świętego.
Odpowiadając na wezwania Matki Najświętszej w dniach 22 do 29 września w Marayong odbywały się dni modlitwy przy figurze Matki Boskiej Fatimskiej peregrynującej po sydneyskich parafiach. Były to dni intensywnej i gorącej modlitwy. Każdego dnia trzykrotnie odmawiano różaniec. Po porannej Mszy św. modlono się po angielsku w gronie międzynarodowej wspólnoty, która codziennie uczestniczy we Mszy św. w polskim kościele w Marayong. Modlitwom tej grupy przewodniczyła s. Irena Kubacki – nazaretanka. Przedpołudniowe nabożeństwa o godz. 10.00 rano każdego prawie dnia gromadziły inną wspólnotę. Przybywali więc pielgrzymi z ks. Jackiem Cichym (Cabramatta-Fairfield). Z ks. Józefem Kołodziejem (Bankstown-Revesby) i z ks. Zenonem Broniarczykiem (Ashfield). Modlitwy tych grup były wielogodzinnym czuwaniem modlitewnym aż do późnego popołudnia. Swój czas modlitwy mieli też seniorzy z Domu Brata Alberta, Osiedla Emerytów, Klubu Seniora z Marayong, wspólnoty różańcowe i dzieci z Polskiej Szkoły Sobotniej. Wieczorami przychodzili ci, którym starczało czasu i pobożności, aby przez Maryję i wraz z Nią błagać o nawrócenie naszej współczesności.
W niedzielę 23 października w kościele św. Wincentego w Ashfield odprawiono uroczystą Mszę św. z okazji bolesnej X rocznicy tragicznej śmierci ks. Jerzego Popiełuszki. Obraz Księdza (pędzla Juliusza Bagińskiego), stojący przed ołtarzem, otoczono kwiatami i pocztem sztandarowym “Solidarności”, gdyż to za jej ideały ks. Jerzy zginął męczeńską śmiercią. Wzruszająco przypomniał postać zamordowanego Kapłana ks. Zenon Broniarczyk, celebrujący mszę. Przypomniał też okoliczności zbrodni, choć nie mógł omówić ich tak szczegółowo jak adwokat Edward Wende podczas procesu generałów Ciastonia i Płatka. Jak wiemy, haniebnym wyrokiem sądu zostali oni niedawno uniewinnieni, a próby rozszerzenia procesu o szczyty hierarchii SB skończyły się oporem władz i zależnych od nich sądów. Dziś każda rocznica śmierci ks. Jerzego jest tym bardziej boleśniejsza, gdyż zarazem przypomina nam, że zbrodnia ta nie została osądzona do końca. Nie mogą o tym zapomnieć przyszłe pokolenia – cieszy zatem, iż podczas mszy byli obecni harcerze, a nawet dzieci byłych działaczy “Solidarności” z kwiatami, a ponadto poczet sztandarowy pełniący wartę symbolicznie w trzech pokoleniach zmieniających się w trakcie nabożeństwa. Nie zabrakło i Konsula RP, p. Piotra Longchamps de Berrier. Szkoda, iż podczas Mszy św. zabrakło sztandarów organizacji kombatanckich. Albowiem każda chorągiew liczy się w tej odwiecznej walce z siłami Złego, a ksiądz Jerzy jako samotny rycerz w zapasach ze smokiem totalitaryzmu był w istocie bohaterskim kombatantem, tyle, że bez munduru.
20 października ks. abp F. Little udzielił pozwolenia na celebrowanie dodatkowej Mszy św. niedzielnej po polsku w Domu Polskim “Syrena” w Rowville. Decyzja ta była ukoronowaniem starań komitetu duszpasterskiego. Pierwsze Msze św. zaczęto w tym miejscu odprawiać od Adwentu. Uczestniczy w nich od 250 do 300 osób.
W listopadzie gościł wśród australijskiej Polonii kard. Henryk Gulbinowicz. Spotkanie kardynała ze społeczeństwem polskim w Sydney miało miejsce w Klubie Polskim w Bankstown, w piątek 11 listopada 1994 r. Licznie reprezentowane było duchowieństwo polskie, obecne były siostry zakonne, przedstawiciele rządu RP w osobach panów konsulów, reprezentanci organizacji społecznych oraz szerokiej rzeszy Polaków. Wśród przybyłych znajdowali się także przedstawiciele rządu i instytucji australijskich. Na to wspaniale przygotowane spotkanie złożyły się: część oficjalna z przemówieniami oraz część artystyczna z udziałem wybitnych artystów oraz zespołu tanecznego “Kujawy”. Ks. Kardynał odwiedził także w Marayong (fot nr 101) gdzie udzielił sakramentu bierzmowania licznej grupie polskiej młodzieży.
24 listopada przebywający w Australii kard. H. Gulbinowicz spotkał się z Polakami w ośrodku duszpasterskim Dandenong. W godzinach popołudniowych odwiedził Polski Dom Emeryta w Bayswater, spotkał się z rezydentami i zarządem. Odwiedził także dom duszpasterzy w Rowville. W Domu “Syrena” Ksiądz Kardynał został powitany przez prezesa p. Wiktora Hołdę w imieniu całego Stowarzyszenia Polaków. Najważniejszym momentem tej wizyty była Msza św. koncelebrowana wraz z polskimi duszpasterzami z Wiktorii. Liturgię sprawowano przy ołtarzu polowym na “papieskiej barce”.
Po zakończeniu swej wizyty w Australii ks. kard. Gulbinowicz na ręce księdza prowincjała wysłał list skierowany do Polonii australijskiej. Oto jego fragmenty: “Drodzy Rodacy! Wspominając swą niedawną wizytę w Australii, dziękuję jeszcze raz za Waszą szczerą, staropolską gościnność. Spotkania z Wami podczas świętej Liturgii były pełne ducha modlitwy i żywej wiary. W śpiewie pieśni religijnych czułem Wasze przywiązanie do Chrystusa i do polskiej tradycji. Na spotkaniach wspólnotowych zdałem sobie sprawę z trudu, jaki wkładacie w utrzymanie religijnych i narodowych zwyczajów i pieśni. Niech te wysiłki Bóg szczodrze błogosławi, aby w odległej Australii wyrastały nowe pokolenia Polaków zachowujące wiarę chrześcijańską i polskie tradycje kulturalne. Dziękuję Waszym gorliwym Duszpasterzom za ich niezmordowaną misyjną pracę nad polskimi duszami na obczyśnie i za pomoc w organizowaniu moich spotkań z hierarchią kościelną Australii. Cenię sobie tę życzliwość tym bardziej, że moja wizyta była jednym z pierwszych kroków stawianych na drodze ku 46. Międzynarodowemu Kongresowi Eucharystycznemu, który w roku 1997 odbędzie się po raz pierwszy w Polsce i to właśnie w Piastowskim Wrocławiu. Na prośbę ks. prowincjała Stanisława Lipskiego posyłam do katolickich środowisk polonijnych w Australii mego specjalnego wysłannika, honorowego kapelana Jego Świątobliwości Jana Pawła II, księdza prałata Mirosława Drzewieckiego, aby modląc się z Wiernymi podczas rekolekcji wielkopostnych rozpoczął duchowe przygotowanie do głębokiego przeżywania Kongresu Eucharystycznego...".
Dnia 11 grudnia odbyła się w kościele św. Wincentego w Ashfield wzruszająca uroczystość pożegnania ks. Zenona Broniarczyka. Uroczystości przewodniczył Ksiądz Prowincjał, który koncelebrował Mszę św. wraz z księżmi Zenonem Broniarczykiem i Tomaszem Zarembą. Po Mszy św. Prowincjał oficjalnie pożegnał księdza Zenona i powierzył duszpasterską troskę o Polaków ks. Tomaszowi Zarembie. W imieniu Komitetu Duszpasterskiego przemówienie pożegnalne dla ks. Zenona wygłosiła pani Marianna Łacek.