Pielgrzymka jest już wieloletnią tradycyjną tutejszej polonii składającej się głównie z „Dzieci Pahiatua”, które przeżyły deportacje na Syberię i od 1 listopada 1944 znalazły gościnny dom na nowozelandzkiej ziemi. 10 lutego przypada kolejna rocznica pierwszej fali wywózki w głąb Rosji. Pielgrzymka jest okazją do modlitwy dziękczynnej za ocalenie i pamięci o tych którzy życie oddali na „nieludzkiej ziemi”.

Naszą modlitwę rozpoczęliśmy Mszą Świętą w Our Lady of Kapiti Church a potem udaliśmy się na modlitwę różańcową, pod statuę Matki Bożej na wzgórzu za miastem, postawioną w stulecie objawień w Lourdes z 1858. 

W tym dniu obchodzimy również Światowy Dzień Chorego,więc naszą modlitwa otaczaliśmy tych Polaków, którzy ze względu na stan zdrowia i podeszły wiek nie mogli przybyć tutaj z nami.

Nasz wyjazd był możliwy dzięki pomocy Stowarzyszenia Polaków w Nowej Zelandii – Wellington które wynajęło autobus a panowie Marek, Tadeusz i Michał podwiezli i pomogli w transporcie aż do figury Matki Bożej. Serdecznie im za to dziękujemy.

Naszą wyprawę zakończyliśmy wspólnym posiłkiem, gdzie rozmowom i wspomnieniom nie było końca.