Kronika Prowincji
10-ta rocznica święceń kapłańskich ks. Wiesława Pawłowskiego (Ashfield - Sydney)
O godz. 12.00 w południe została odprawiona uroczysta, koncelebrowana Msza Święta, której przewodniczył ks. Wiesław Pawłowski, jubilat - duszpasterz ośrodka w Ashfield. W koncelebrze udział wzięli: ks. Prowancjał Tadeusz Przybylak TChr, ks. Krzysztof Chwałek TChr oraz ks. Stanisław Skibicki. Przed rozpoczęciem Liturgii, pani Teresa Jakubowska zadedykowała wiersz z okazji jubileuszu ks. Wiesława, który sama napisała. Następnie ks. Wiesław powitał gości oraz wszystkich Wiernych. Piękną i wzruszającą homilię wygłosił ks. Krzysztof Chwałek., TChr, w której podkreślił znaczenie i zadania kapłanów, a także krótką historię pracy duszpasterskiej ks. Wiesława wśród Polaków w Australii. Oprawę muzyczną przygotowała Siostra Monika Bury, MChR, organistka, a także Monika Zygadło – skrzypce, Halinka Gad i Andrzej Komorowski – śpiew. Piękną dekorację przygotowali członkowie Rady Duszpasterskiej z Ashfield, Chatstwood West i Maroubra Bay. Na zakończenie przedstawiciele Rady Duszpasterskiej, w imieniu wszystkich zgromadzonych, złożyli ks. Wiesławowi życzenia i wręczyli kwiaty. Natomiast ks Wiesław, w imieniu swoim i wszystkich zgromadzonych złożył życzenia ks. Prowincjałowi Tadeuszowi Przybylakowi, z okazji Jego 25–lecia Kapłaństwa, który będzie celebrował swój jubileusz 28 maja 2006. Złożył także życzenia ks. Krzysztofowi Chwałkowi, który celebrował swój jubileusz 25-lecia Kapłaństwa w ubiegłym roku. Należy podkreślić, że ks. Krzysztof pierwszą pracę duszpasterską w Australii rozpoczął w Ashfield. Następnie przedstawiciele naszej wspólnoty wręczyli kwiaty wszystkim Jubilatom.
Druga część celebracji odbyła się w Klubie Polskim w Ashfield, o godz. 14.00. Uroczystość rozpoczęła się obiadem, a następnie zobaczyliśmy program artystyczny, który był naszym skromnym prezentem w dniu 10-tej rocznicy Święceń Kapłańskich ks. Wiesława Pawłowskiego. W programie artystycznym wystąpiły zespoły taneczne: „ Lajkonik“ „ Kujawy“ i „ Syrenka“. Wystapili również: Darek Paczyński – aktor i reżyser, który przedstawił dwa piękne wiersze, Wojtek Wiśniewski - pianista, Monika Zygadło, ktora zagrała na skrzypcach. Andzej Komorowski – zaśpiewał i zagrał na pianinie. Halinka Gad – śpiew, Ewa Kozieł i Magdalena Szczerbińska- śpiew. Siostra Monika Bury zaśpiewała i zagrała na gitarze piękne piosenki wraz z artystami i wykonawcami. Gościliśmy także pana Adnrzeja Batora, światowej sławy barytona. Cały program artystyczny przygotowany przez Bogumiłę Filip i Elżbietę Marszałek był przeplatany krótkimi prezentacjami z uroczystości Święceń Kapłańskich ks. Wiesława w Polsce. Przed wniesieniem jubileuszowego tortu, ks. Prowincjał Tadeusz Przybylak złożył ks. Wiesławowi Pawłowskiemu życzenia. Życzenia złożyli także przedstawiciele Rady Duszpasterskiej, różnych Organizacji Polonijnych, Polskiej Macierzy Szkolnej, a także same dzieci. Następnie wniesiono wielki tort, który potem został podzielony dla wszystkich gości. Wszyscy razem zaśpiewali ks. Wiesławowi „Życzymy, życzymy…..“ Na zakończenie Jubilat podziękował wszystkim , którzy uczestniczyli w Jego jubileuszowej celebracji w Ashfield. [bf]
Życzenia od Rady Duszpasterskiej w Ashfield
Drogi księże Wiesławie!
Dziś w rocznicę Twoich Święceń Kapłańskich płyną do Ciebie najlepsze życzenia. Niech Pan Bóg najwyższy darzy Cię zdrowiem, radością i pokojem dla dobra Kościoła, dla dobra wszystkich. Życzymy wiele darów Miłosierdzia Bożego i Nieustającej Opieki Matki Najświętszej.
Szczęść Boże!
homilia ks. Krzysztofa Chwałeka:
„Zanim ukształtowałem cię w łonie matki, znałem cię, nim przyszedłeś na świat, poświęciłem cię, prorokiem dla narodów ustanowiłem Cię”. Te natchnione słowa muszą przejąć głębokim drganiem każdą kapłańską duszę.
Kiedy mówimy o kapłaństwie i dajemy o nim świadectwo, winniśmy to czynić w postawie wielkiej pokory, świadomi, iż Bóg wezwał nas „wezwał świętym powołaniem, nie na podstawie naszych czynów, lecz stosownie do własnego postanowienia i łaski” (2 Tym1,9) Równocześnie zdajemy sobie sprawę z tego, że ludzkie słowa nie są w stanie udźwignąć ciężaru tajemnicy, jaką kapłaństwo w sobie niesie.”
Rzeczywiście, ludzkie słowa nie są w stanie udźwignąć ciężaru tajemnicy, jaką kapłaństwo ze sobą niesie. Jest to wielki dar od Boga, dla całej ludzkości i każdego człowieka. Kapłaństwo bowiem polega na pośredniczeniu między Bogiem i człowiekiem. Pośrednictwo to dokonuje się na drodze modlitwy i ofiary. We wspólnocie kościelnej, tylko kapłani mogą głosić Ewangelię słowem, sprawować ofiarę Mszy świętej oraz udzielać sakramentów. Każdy kapłan na swój sposób zastępuje samego Chrystusa, odpowiednio służąc Ludowi Bożemu. Tę służebną rolę kapłana i jego potrzebę w życiu człowieka, zauważył również wielki poeta i myśliciel francuski XVIII wieku Lamartine, mówiąc: „ Kapłan to człowiek, który nie ma rodziny, a jednak należy do rodziny całego świata. Występuje jako świadek i doradca przy wielkich uroczystych czynnościach życia społecznego. Bez niego nie można się urodzić ani umrzeć, bierze on niejako człowieka z łona jego matki i nie wypuszcza ze swych ramion, dopóki nie złoży w grobie. Błogosławi kołyskę i trumnę, łoże ślubne i katafalk... U stóp jego składają ludzie największe tajemnice, przed nim wylewają najbardziej gorzkie łzy. We wszystkich cierpieniach duszy i ciała umie on pocieszyć. Jest dyskretnym i zaufanym, znajomym bogactwa i biedy.”
Przyjmując święcenia kapłańskie uczestniczymy w kapłaństwie Chrystusa i oddajemy siebie i swoje życie na apostolską służbę. Drugi Sobór Watykański przypomina: „Prezbiterzy bowiem przez święcenia i misję otrzymaną od biskupów, zostają wyniesieni do służenia Chrystusowi, Nauczycielowi, Kapłanowi i Królowi, uczestnicząc w Jego posłudze, dzięki której Kościół, tutaj na ziemi, nieustannie rośnie jako Lud Boży, Ciało Chrystusa i Świątynia Ducha Świętego.” (DK1)
Pierwszym zadaniem, do którego uzyskuje się dyspozycję w chwili przyjęcia sakramentu kapłaństwa, jest służba nauczania. Wierni, aby mogli osiągnąć zbawienie, muszą zapoznać się z tajemnicą Chrystusa, oraz z objawionymi przez Boga drogami oddawania Mu czci. Kapłani mają więc obowiązek przybliżać wiernym, w kazaniach i katechezach, Słowo Boże oraz prawdy wiary.
Drugim zadaniem kapłanów jest kierowanie ludem Bożym. Każda społeczność, aby mogła dobrze funkcjonować musi mieć kierownika. Funkcja kierownicza kapłana dotyczy nie tylko dziedziny sprawowania sakramentów, lecz także zorganizowania życia społecznego Kościoła w ten sposób, by wierni otrzymali pokarm duchowy i mieli udostępnione wszelkie środki potrzebne do zbawienia.
Trzecim zadaniem wypływającym z sakramentu kapłaństwa jest uświęcanie. Zadanie to spełnia kapłan przez sprawowanie Eucharystii, udzielanie sakramentów świętych i modlitwę. Ośrodkiem i szczytem całego życia sakramentalnego jest Eucharystia. W niej zawiera się całe duchowe dobro Kościoła , a mianowicie sam Chrystus, który przeprowadza nas ze śmierci do życia. Przewodnicząc w sprawowaniu Ofiary Mszy św. , kapłan uczy wiernych składać samych siebie w ofierze Ojcu Niebieskiemu.
Drodzy Bracia i Siostry
10 rocznica przyjęcia święceń kapłańskich Waszego Duszpasterza Ks. Wiesława Pawłowskiego, skłania nas do wyrażenia Panu Bogu wdzięczności za wspaniały dar kapłaństwa, jaki pozostawił nam Jezus Chrystus, kiedy w Wielki Czwartek, w Wieczerniku, ustanowił Sakrament Eucharystii i Sakrament Kapłaństwa. Jest to również okazja, aby wspólnie z Ks. Wiesławem podziękować Panu Bogu za to, że obdarzył go łaską powołania kapłańskiego i zakonnego, w służbie dla drugiego człowieka, szczególnie polskiego emigranta w Australii. Jest to zadanie, które spełniamy, jako księża chrystusowcy, zgodnie z misją naszego zgromadzenia zakonnego oraz naszym zawołaniem „Wszystko dla Boga i Polonii Zagranicznej.”
Po okresie trzech lat pracy duszpasterskiej w Polsce, Ks. Wiesław zostaje skierowany do pracy duszpasterskiej wśród Polaków w Australii, spełniając dokładnie misję naszego zgromadzenia. Pierwsze kroki po przyjeździe do Australii, Ks. Wiesław stawiał w Sydney – Bankstown, gdzie przyzwyczajał się do nowego kraju i przygotowywał się do pracy duszpasterskiej. Tak się złożyło, że w tym czasie jako przełożony domu Księży Chrystusowców w Bankstown, wprowadzałem Ks. Wiesława w tę nową dla niego rzeczywistość. Po okresie kilkumiesięcznego przygotowania, przełożeni skierowali Ks. Wiesława do Adelaide, na pierwszą placówkę duszpasterską, w charakterze duszpasterza pomocniczego. Po roku czasu Ks. Wiesław został skierowany przez obecnego tutaj Ks. Prowincjała, do samodzielnej pracy duszpasterskiej, w bardzo ważnym i prestiżowym ośrodku duszpasterskim, jakim jest Ashfield. Ks. Wiesław zabrał się gorliwie do pracy, zatroskany o zbawienie powierzonych sobie wiernych. Dał się poznać jako kapłan obdarzony duchem modlitwy, stawiający sobie, jak również wiernym, wysokie wymagania.
Ks. Wiesław w szczególny sposób umiłował nabożeństwo do Bożego Miłosierdzia, starając się zaszczepiać to nabożeństwo w sercach wiernych. Innym bardzo ważnym zadaniem, którego się podjął, to rozprowadzanie dwumiesięcznika Społecznej Krucjaty Miłości - „ Miłujcie się”. Pisma, które wniosło wiele nowych i aktualnych treści w nasze życie, odważnie podejmujące problemy wiary i moralności, z jakimi zmaga się dzisiejszy człowiek młody i starszy. Nie sposób nie zauważyć wielkiego oddania Ks. Wiesława i szacunku, jakim obdarzał naszego zmarłego Papieża Jana Pawła II – dzisiaj Sługi Bożego, kandydata na ołtarze. Pamiętamy wszystkie uroczystości, jakie za życia Jana Pawła II, Ks. Wiesław organizował w tym kościele, jak również na większą skalę w Katedrze Sydnejskiej, z okazji 25lecia pontyfikatu Jana Pawła II, z udziałem kardynała, biskupów, jak również wszystkie akademie i programy dedykowane Papieżowi w Klubie Polskim w Ashfield. Za te wszystkie dobre dzieła Twojej pracy i inicjatywy, niech Cię Bóg obdarowuje, Ks. Wiesławie, swoimi obfitymi łaskami.
Na zakończenie pragnę jeszcze raz odwołać się do słów Ojca św. Jana Pawła II z książki pt. „Dar i Tajemnica”. Są to słowa skierowane do kapłanów. Przyjmijmy je, jako życzenia dla Ks. Wiesława i wszystkich kapłanów Kościoła Chrystusowego.
„Deo gratias.
Kończąc te refleksje w roku mojego kapłańskiego Złotego Jubileuszu, pragnę wyrazić Panu Żniwa, najgłębszą wdzięczność za dar powołania, łaskę kapłaństwa i za wszystkie powołania kapłańskie na całym świecie.
Niech Bóg sprawi, by kapłani z żywą wdzięcznością pamiętali zawsze o otrzymanym darze; niech nakłoni wielu młodych, by wielkodusznie przyjęli Jego wezwanie do całkowitego poświęcenia się sprawie Ewangelii.
Maryja Panna niech przyjmie to moje świadectwo, jako wyraz synowskiej czci, ku chwale Trójcy Przenajświętszej, by wydało ono owoce w sercach moich Braci w kapłaństwie. Amen.”
Opracował i wygłosił: Ks. Krzysztof Chwałek TChr.
Ashfield, maj 2006r.