Poprzedni duszpasterze:

• ks. Dominik Sobala (1979-1982)
• ks. Bernard Bednarz (1982-1983)
• ks. Franciszek Feruga (1983-1984)
• ks. Stanisław Rakiej (1984-1990)
• ks. Władysław Lisik (1990-1992)
• ks. Dominik Sobala (1994-1997)
• ks. Stanisław Wrona (1997 - 2001)
• ks. Tomasz Nowak (2001-2007)
• ks. Edmund Budziłowicz (2007-2012)
• ks. Wiesław Pawłowski (2013 - 2020)

Wspólnoty duszpasterskie:

Rada Duszpasterska, Koło Żywego Różańca
 

Miejsca i godziny nabożeństw:

Carmelite Monastery, 636 Mt Albert Road, Royal Oak, Auckland 1023

 (Msza św po uprzednim ogłoszeniu)

duszpasterzem polonijnym w Nowej Zelandii jest

ks. Tadeusz Świątkowski  

Mobile: + 64/ 210681797
email: tswiatkowski@tchr.org

Historia:

Historia polskich emigrantów w Nowej Zelandii rozpoczyna się dość wcześnie. W 1876 przybywa pierwsza większa grupa z zaboru pruskiego. Są to przeważnie Kaszubi z okolic Gdańska osiedleni najpierw na Północnej Wyspie a póżniej już następna grupa na Wyspie Południowej. Pierwsza grupa emigrantów wydała kapłana polskiego pochodzenia, urodzonego w Nowej Zelandii. Jest nim o. Ejsmond Louis Klimeck OP. 1.11.1944 roku  przybyło do Wellington 733 polskich dzieci z Rosjii przez Persję, dzisiejszy Iran. Wraz z tą grupą polskich sierot przybył ksiądz Michał Wilniewczyc, polskie siostry Urszulanki oraz polscy nauczyciele. Ks. Wilniewczyc powrócił do Polski w 1947 r. i pracował dalej duszpastersko w Drohiczynie nad Bugiem. Jego miejsce w obozie w Pahiatua zajął ks. dr Leon Broel-Plater. Ks. Leon organizował później duszpasterstwo polskie w Wellington, kupił siedzibę dla Polskiej Misji Katolickiej i odwiedzał polskie rodziny rozsiane po całej Nowej Zelandii. W 1959 roku wyjechał do Holandii gdzie zmarł  p.pod. w  r. 1980. To byli księża pionierzy, którzy organizowali polskie duszpasterstwo nie tylko w Wellington ale i w całym kraju. Po wyjeździe ks. Leona z Nowej Zelandii duszpasterstwem Polaków zajęli się jeszcze księża: o. Łukasz Huzarski OP i Bronisław Węgrzyn pochodzący z grupy sierot przybyłych w 1944 roku. Pierwszym Chrystusowcem w Nowej Zelandii był ks. Władysław Lisik, który zaczął swoją pracę w Wellington w czerwcu 1970 roku. Chrystusowcy mieszkali w stolicy N. Z. dojeżdżając regularnie do odległego ok. 700 km Auckland. Stałe duszpasterstwo w tym mieście rozpoczęło się w 1979 roku. Ks. Dominik Sobala zamieszkał u Braci Marystów w Ponsonby będąc ich kapelanem i duszpasterzem wszystkich Polaków mieszkających nie tylko w Auckland ale również w Hamilton, Rotorua czy New Plymouth. Ks. Dominik zresztą już wcześniej od 1975 roku dojeżdżał z Wellington do tych wszystkich miejsc. Należy również dodać, iż w latach 90 tych, Chrystusowcy mieszkali przy katedrze w Auckland i sprawowali funkcję wikariusza tej parafii. Ks. D. Sobala był sekretarzem centralnego dekanatu a ks. S. Wrona przez kilka miesięcy administratorem parafii katedralnej.

Chrystusowcy pracujący w Auckland: Dominik Sobala, (1979 – 1982), Bernard Bednarz, ( 1982 – 1983 ), F. Feruga, (1983 – 1984), S. Rakiej, ( 1984 – 1990 ), W. Lisik, (1990 – 1992), D. Sobala, (1992 – 1995), S. Wrona, (1995 – 2001), T. Nowak (2001 – 2007), E. Budziłowicz, (2007 - 2012), W. Pawłowski (2013-2020).

Obecnie ok. 1000 osób objętych jest polskim duszpasterstwem w tym ponad milionowym mieście. Znaczna część to dawni wychowankowie obozu w Pahiatua oraz przybyli Polacy w latach 80 tych i trochę później. Grupy założone przez pierwszych duszpasterzy kontynuują swoją działalność: Rada Duszpasterska i Koło Żywego Różańca. Polonia w Auckland gorąco i serdecznie przyjmowała dwukrotnie ks. Generała Czesława Kamińskiego, raz w 1975 i drugi w 1978 roku. Wielkim przeżyciem był przyjazd papieża Polaka Jana Pawła II w 1986 roku i dwa lata później Prymasa Polski Józefa Glempa. 

Od lutego 2013 roku Msza św i duszpasterstwo polskie w Auckland zostały przeniesione do parafii pw. św. Bernadety w Mt. Wellington, 14 km od centrum miasta. Kapelan Polaków jednocześnie był duszpasterzem miejscowej parafii nowozelandzkiej pw. św. Bernadety 27 Bailey Road, Mt. Wellington, Auckland 1060. Od lutego 2020 ośrodek nie posiada stałego duszpasterza.